Stał na straży wiary, pomagania, towarzyszenia, współdziałania. Krowiarki pożegnały zmarłego proboszcza, ks. Waldemara Książka [ZDJĘCIA]

Cichy, gorliwy i pełen pokoju

– Cichy pracownik na niwie Pańskiej, ale bardzo gorliwy, zaangażowany. Pełen pokoju, którym darzył innych – tak wspominał śp. księdza Waldemara Książka biskup opolski Andrzej Czaja.

Jak podkreślił, zmarły kapłan był człowiekiem dobrym, serdecznym, pogodnym i otwartym. Nie szukał zaszczytów, nie zabiegał o uznanie. – Po prostu był. Zwyczajny, a przez to niezwykły – dodał biskup.

We wspomnieniach biskupa Czai pojawiła się również Krystyna Małek – wieloletnia gospodyni parafialna, która przez lata była blisko związana z księdzem Waldemarem. – Co ja bym zrobił bez tej Małkowej? – mawiał kapłan z czułością. Po śmierci matki to właśnie pani Krystyna stała się dla niego kimś wyjątkowym – jak druga mama.

Nie tylko najbliżsi wspominają go jako człowieka o wielkim sercu. Gdy ksiądz Waldemar opuszczał swoją pierwszą parafię w Pruszkowie, grono pedagogiczne tamtejszej szkoły podstawowej wystosowało list do biskupa Alfonsa Nossola. Pisali w nim: „Ksiądz wikary jest człowiekiem o bardzo dobrym sercu, pogodnym, otwartym na troski innych ludzi, rozumiejącym młodzież. My, jako nauczyciele, żałujemy, że nasza wspólna praca trwała krótko. Mamy przeświadczenie, iż w miejscu, gdzie podejmie nową posługę, będzie mile widziany – ze względu na swoje przyjazne nastawienie do dzieci, młodzieży i dorosłych”.

Nie skarżył się, nie narzekał

Mimo choroby ksiądz Waldemar zachował spokój i pokorę. – Miał świadomość powagi sytuacji, ale nie czynił z siebie męczennika – wspominał biskup. Nie skarżył się, nie narzekał. 

– Był pielgrzymem nadziei – sam mocny tą nadzieją, dzielił się nią z innymi – podkreślił bp Czaja. Jego wiara była głęboka i dziecięco ufna, a jednocześnie mocno zakorzeniona w codzienności. – Z wiary czerpał w trudnych chwilach. Wiara była jego światłem i siłą na ścieżkach życia – dodał. Na zakończenie homilii biskup zwrócił się do zmarłego: – Byłeś pełen pokoju i darzyłeś pokojem innych. Tak żyj teraz w pokoju i radości nieba.

Liturgista z pasją i sercem

Podczas uroczystości głos zabrała Monika Łyczko z rady parafialnej, wspominając zmarłego proboszcza jako wiernego kapłana, który od 2012 roku towarzyszył parafianom w najważniejszych chwilach życia duchowego – od chrztów po ostatnie pożegnania. Podkreśliła jego umiłowanie liturgii, dbałość o piękno kościoła i troskę o chorych oraz starszych. – Byłeś liturgistą z wiedzą, sercem i umiłowaniem tradycji Kościoła – dodała.

Z wdzięcznością wspominała jego mocny głos, nabożeństwa fatimskie i obecność w życiu lokalnej społeczności. – Żegnamy kapłana, który wiernie służył Bogu i ludziom. Spoczywaj w pokoju.

Wójt Pietrowic Wielkich, Adam Wajda, dziękował księdzu proboszczowi za dar kapłaństwa i obecność w parafii Krowiarki. Podkreślił jego codzienne oddanie i przykład. Wyraził wdzięczność za towarzyszenie parafianom oraz współpracę z samorządem, zaznaczając, że ksiądz „stał na straży wiary, pomagania, towarzyszenia, współdziałania”.

Wolfgang Chrobok z koła DFK wyraził głęboką wdzięczność za zaangażowanie i gorliwość księdza w duchowym wsparciu społeczności mniejszości.

Kapłan posługiwał ponad trzy dekady

Waldemar Książek urodził się 27 października 1965 roku w Oleśnie. Po ukończeniu szkoły podstawowej i liceum zawodowego w Kluczborku, wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 15 czerwca 1991 roku. Pracował jako wikariusz w Prószkowie, Krapkowicach i Raciborzu-Ostrogu. W 2003 roku został proboszczem we Włodarach, a od 2012 roku pełnił tę funkcję w Krowiarkach. Był także wicedziekanem dekanatów Skoroszyce i Pietrowice Wielkie. W 2022 roku otrzymał tytuł dziekana honorowego.